Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του πρώτου ομώνυμου album των Flamekeeper το Metalwar.gr επικοινώνησε με τον
Marco Salluzzo, συζητώντας τα πάντα γύρω από τους Flamekeeper!
Γειά σου Marco και καλώς ήρθες στο Metalwar.gr
Marco S.: Γεια σας! Σας ευχαριστούμε που μας φιλοξενείτε εδώ. Είναι μεγάλη τιμή για μένα να έχω την ευκαιρία να μοιραστώ την ιστορία μου με το ελληνικό κοινό.
Ως συνάνθρωπος του Μεσογείου, αισθάνομαι μεγάλη αγάπη για την πολιτιστική κληρονομιά, τον πολιτισμό και την ιστορία της Ελλάδας.
– Μπορείς να μοιραστείς την ιστορία προέλευσης των FLAMEKEEPER; Πώς δημιουργήθηκε η μπάντα;
Marco S.: Σε ηλικία 15 ετών, ίδρυσα το Roman Black Metal συγκρότημα Demonomancy, που αντιπροσώπευε τη μοναδική μου δημιουργική έκφραση ως μουσικός για τα επόμενα 10 χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της σύνθεσης των τραγουδιών του άλμπουμ “Poisoned Atonement”, άρχισα να αισθάνομαι μια αυξανόμενη έλξη προς πιο παραδοσιακές μουσικές δομές, συνθέσεις με σημεία ψυχαγωγίας και μοτίβα επικής ατμόσφαιρας.
Είχα ιδιαίτερη αγάπη για το έργο του Carl Gustav Jung και του Friedrich Nietzsche για πολύ καιρό και, ακόμα κι αν ενσωμάτωσα κάποια από τα συγκεκριμένα τους θέματα στο έργο των Demonomancy, αισθανόμουν ότι δεν μπορούσα να αντιπροσωπεύσω κατάλληλα θέματα όπως η αναζήτηση της ανθρώπινης αυθεντικότητας αν συνέχιζα να βασίζομαι στην αισθητική και το εύρος συναισθημάτων της Extreme Metal.
Μετά την κυκλοφορία του “Poisoned Atonement” το 2018, συνέχισα να γράφω υλικό που πήγαινε ολοένα και περισσότερο προς μια διαφορετική πορεία, καθώς ήθελα να περιλαμβάνω καθαρά φωνητικά και μια πιο πλούσια ορχηστρική δομή, μέχρι που ένιωσα άβολα σκεπτόμενος την κυκλοφορία αυτής της νέας μουσικής υπό το ψευδώνυμο Demonomancy.
Αργότερα το ίδιο έτος, υπήρχε ένα τραγούδι που δούλευα με τίτλο “Nomads of the World Beyond” που δεν μπορούσα να τελειώσω καθώς ένιωθα ότι δεν είχα μια ενδιαφέρουσα αρκετά γέφυρα. Μια μέρα, τυχαία άρχισα να χτυπάω επάνω στην κιθάρα αυτήν την ονειρική, επική προοπτική με ανοικτές χορδές που θα γινόταν τελικά η γέφυρα του τραγουδιού και συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό ήχο είχε από όλα όσα έκανα τότε.
Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ απερίσκεπτο να μην περιλάβω εκείνο το τμήμα απλά για να παραμείνω στην άνεσή μου, οπότε, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, αποδέχτηκα την ιδέα ότι έγραφα μουσική για ένα διαφορετικό έργο.
Το υλικό για μια νέα μικρή κυκλοφορία ήταν ήδη σχεδόν έτοιμο, καθώς είχα ήδη ένα ολοκληρωμένο τραγούδι με τίτλο “Dead Sea Waters” και πολλά riffs για ένα άλλο που αργότερα θα έγινε το “Until this Earth Takes Me”, αλλά που τότε ονομαζόταν “Promethean Will”. Στην προοπτική, η επιλογή αυτή του τίτλου ακούγεται πολύ ειρωνική, καθώς δεν είχα ιδέα πόσο τέλεια προανάγγελλε το παρατσούκλι Flamekeeper, το οποίο εφηύρα λίγους μήνες αργότερα.
Το 2019 μετακόμισα από τη Ρώμη – Ιταλία, στη Στοκχόλμη – Σουηδία, καθώς με τράβηξε η ακμάζουσα μουσική σκηνή της πόλης, και κυκλοφόρησα το EP “We Who Light the Fire”, στο οποίο ερμήνευσα όλα τα όργανα, με το νέο όνομα Flamekeeper.
– Ποια ήταν η έμπνευση που σας οδήγησε να επιλέξετε το Flamekeeper σαν όνομα για την μπάντα;
Marco S.: Το όνομα “Flamekeeper” εμπνεύστηκε από την επιθυμία μου να δημιουργήσω ένα έργο που επικεντρώνεται στην έννοια της ενθάρρυνσης και της ενδυνάμωσης μέσα από τη μουσική.
Ήθελα να ονομάσω την ιδέα της ελπίδας και της γιορτής του ανθρώπινου πνεύματος. Αυτή η έννοια προήλθε από μια βαθιά επιθυμία να μεταφέρω ένα αίσθημα ενδυνάμωσης και ενότητας που βρήκα διάσπαρτο σε διάφορες μορφές τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της μουσικής, της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.
Το “Flamekeeper” αντιπροσωπεύει την ενότητα που δημιουργείται μέσω της συγχώνευσης αυτών των διασπαρμένων κομματιών έμπνευσης σε μια σύνθετη μουσική ένωση.
Εκείνη την περίοδο, ήμουν πάντα σε αναζήτηση για το κατάλληλο ψευδώνυμο.
Μία μέρα, γυμναζόμουν σε ένα πάρκο στη γειτονιά μου στη Ρώμη ακούγοντας το Demo “Medieval Metal” από τους Overlord SR και, όταν ξεκινάει το τραγούδι “Keeper of the Flame”, με πλήττει αυτή η ξαφνική εικόνα του πώς η φλόγα ήταν η τέλεια μεταφορά για τις αξίες που ήθελα να μοιραστώ με νέα μου μουσική.
– Ποια είναι τα θέματα ή τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν οι FLAMEKEEPER μέσα από τη μουσική τους;
Marco S.: Υπάρχει μια κυρίαρχη και επαναλαμβανόμενη κατάσταση σε όλα τα τραγούδια μας που είναι αυτή της ανθεκτικότητας που γεννιέται από την πίστη.
Η μουσική μου είναι η γιορτή του άγνωστου, ανεξήγητου, ακατανόητου πρωτογενούς πνεύματος που οδηγεί όλα τα ζωντανά όντα να παλεύουν για να δουν μια ακόμη μέρα.
Όλες οι γήινες συμπεριφορές και ανθρώπινες αξίες, ακόμα και η αγάπη, είναι έκφραση αυτής της οδήγησης για επιβίωση.
Ο λόγος για τον οποίο η ύπαρξή μας σχεδιάζεται με αυτόν τον τρόπο, είναι τελικά ένα μυστήριο και εκεί είναι που εμπλέκεται η πίστη.
Εδώ και μερικά χρόνια έχω σταματήσει να ψάχνω για απαντήσεις και βρίσκω νόημα στο να γιορτάζω αυτό το μυστήριο μέσα από τους Flamekeeper.
– Πώς Θα περιγράφατε τον ήχο σας σε κάποιον που δε σας έχει ξανά ακούσει;
Marco S.: Υπαρξιακό με κάθε δυνατό νόημα, συχνά εκρηκτικό και μερικές φορές εσωτερικό.
– Ποιες είναι οι βασικές σας επιρροές;
Marco S.: Ο Peter Steele και η προσέγγιση του Ronnie James Dio στη μουσική πιθανότατα είναι οι μεγαλύτερες επιρροές μου.
Θα ήταν υποκριτικό να μην αναφέρω κλασικούς του Hard Rock & Metal όπως οι Metallica, οι Manowar και οι AC/DC ή είδη όπως ο NWOBHM, το ελληνικό Black Metal, η κλασική μουσική (ειδικά οι Ιταλοί και οι Ρώσοι συνθέτες), η Νότια και Κεντρική Ευρωπαϊκή Λαϊκή & Μεσαιωνική Μουσική, τα σάουντρακ από τις αγαπημένες μου ταινίες, αλλά θεωρώ ότι αυτού του είδους οι λίστες δημιουργούν μια μη πραγματική εικόνα του πώς η μουσική επηρεάζει τη δημιουργική μου διαδικασία: εκτός από το να είμαι μουσικός, είμαι επίσης παραγωγός μουσικής, οπότε πάντα βιώνω τη μουσική μέσα από αυτό το πρίσμα, προσπαθώντας να απέχω από το να κρίνω.
Αυτή η στάση παιδικής περιέργειας μου επιτρέπει να βρίσκω την ομορφιά σε τυχαία τραγούδια που ακούω στο ραδιόφωνο κατά τη διάρκεια της οδήγησης ή της προπόνησης στο γυμναστήριο ή οπουδήποτε αλλού.
Τα τραγούδια, περισσότερο από συγκεκριμένους καλλιτέχνες ή είδη μουσικής, είναι οι απόλυτες κινητήριες δυνάμεις της δημιουργικότητάς μου.
Όλα όσα ανέφερα παραπάνω είναι μάλλον η προέλευση μου που ορίζει το επιφανειακό σχήμα που παίρνει η μουσική μου, αλλά τελικά, είμαι ένας λάτρης των τραγουδιών.
– Μπορείτε να μας πείτε για τη δημιουργική σας διαδικασία όταν γράφετε και συνθέτετε τραγούδια για τους Flamekeeper;
Marco S.: Στη δημιουργική μου διαδικασία, υπάρχει πάντα μια κυρίαρχη ιδέα η οποία προέρχεται είτε από μια συζήτηση με έναν φίλο, παρατηρώντας τη φύση να λειτουργεί, περπατώντας σε μια όμορφη οδό, διαβάζοντας ένα βιβλίο φιλοσοφίας ή ψυχολογίας ή ένα μυθιστόρημα, παρακολουθώντας έναν κινηματογραφικό film, ακούγοντας ένα άλλο τραγούδι, συναντώντας ένα αξέχαστο απόσπασμα ή το άθροισμα αυτών των πηγών που γίνεται ο απόλυτος πρωταγωνιστής ενός τραγουδιού.
Πιστεύω ότι ένα καλό τραγούδι επικεντρώνεται σε μια κυρίαρχη ιδέα, όπως και σε κάθε καλή ιστορία.
Οι λεπτομέρειες και τα δευτερεύοντα νοήματα είναι σημαντικά, αλλά όχι τόσο όσο η κυρίαρχη ιδέα.
Παρότι ξέρω τι θα είναι το τραγούδι, προσπαθώ να ταιριάξω αυτή την έννοια με μουσική που ακούγεται σαν το τέλειο soundtrack γι’ αυτήν.
Έχω ένα έγγραφο στο κινητό μου με σχεδόν εκατό ιδέες τίτλων και περίπου το ίδιο ποσοστό ηχογραφημένων κιθαριστικών riff, φωνητικών γραμμών ή απλώς μελωδιών που τραγουδάω.
Αν κανένα από τα υλικά δεν δουλεύει για αυτό που θέλω, τότε θα ξεκινήσω από την αρχή.
Όταν γράφω, θέλω κάθε χαρακτήρας που εμπλέκεται να εξελίσσεται μέσα από ένα τόξο και κάθε άλλο στοιχείο που οδηγεί την ιστορία προς τα εμπρός να αντικατοπτρίζει αυτή την αλλαγή.
Τα τραγούδια μου συνήθως ξεκινούν δείχνοντας τον πρωταγωνιστή στην πιο αδύναμη στιγμή του, αποκαλύπτοντας αμέσως τον πυρήνα του εσωτερικού τραύματος.
Είναι χαμένος; Είναι σπασμένος; Είναι ελεύθερος ή δεμένος με κάτι; Γιατί; Αυτό το τραύμα είναι αυτό που οδηγεί τον πρωταγωνιστή προς την αλλαγή και, καθώς η εξέλιξή του αποκαλύπτεται, όλα γύρω του αλλάζουν επίσης για να συμβολίσουν τη μετατόπιση: μέχρι το τέλος του τραγουδιού, όπως ο πρωταγωνιστής μου θα βρει τον εαυτό του και θα κερδίσει την ελευθερία του, το σκοτάδι της νύχτας θα κάνει χώρο στο φως της ημέρας και η τάξη θα επικρατήσει πάνω στο χάος.
– Τι ελπίζετε να πάρουν οι ακροατές από τη μουσική σας;
Marco S.: Ο ρόλος μου ως καλλιτέχνης δεν είναι να κηρύσσω, αλλά να εμπνέω.
Πράγματι, ελπίζω ότι, στη ζωή ενός ατόμου, οι Flamekeeper μπορούν να είναι ο ήχος που ενθαρρύνει να παραμείνει δυνατός αντιμέτωπος με το θάνατο, την τραγωδία και την απώλεια, να βρει το θάρρος να αποχωρήσει από μια ανικανοποίητη δουλειά ή σχέση, να εξερευνήσει το άγνωστο, να αναλάβει κινδύνους ή, απλά, να ασκήσει άθληση ή οποιαδήποτε δραστηριότητα αφιερωμένη στην αυτοβελτίωση.
Γνωρίζω καλά ότι η επίδοση σε προσωπικούς στόχους που εξαρτάται από την προσοχή του κοινού και μπορεί να με οδηγήσει σε μια τεράστια απογοήτευση, γι’ αυτό, παρότι ελπίζω να επηρεάσω τους ακροατές μου, παραμένω εστιασμένος στην ευχαρίστηση και το νόημα που αποκομίζω απλώς από το να ασχολούμαι με τη διαδικασία της μουσικής δημιουργίας.
– Πώς προσεγγίζουν οι FLAMEKEEPER τις ζωντανές εμφανίσεις και την αλληλεπίδραση με το ακροατήριο τους;
Marco S.: Το πρώτο γεγονός που μου επέτρεψε να φέρω τους Flamekeeper στη σκηνή, ήταν το φεστιβάλ House of the Holy το 2022: οι Σουηδοί μουσικοί Axel Johansson και Eric Ljung (αντίστοιχα στα τύμπανα και το μπάσο) μου εντάχθηκαν, ακολουθούμενοι από τον Πορτογάλο κιθαρίστα Filipe Jesus Minhava.
Πάντα φανταζόμουν τους Flamekeeper ως ένα συγκρότημα με έναν ερμηνευτή αποκλειστικά υπεύθυνο για τα φωνητικά, προκειμένου να μεταφέρει καλύτερα και να παίξει το μήνυμα των τραγουδιών και να αλληλεπιδρά με το κοινό, αλλά πίστευα επίσης ότι απαιτούσε ένα σύστημα με δύο κιθάρες.
Λαμβάνοντας υπόψη πόσο δύσκολο είναι να βρεις μουσικούς στη Στοκχόλμη και πόσο μεγάλο είναι το οικονομικό κόστος ενός πενταμελούς, αποφάσισα να παίξω προσωρινά ρυθμική κιθάρα μαζί με τα καθήκοντα τραγουδιστή, γνωρίζοντας ότι αυτή δεν θα ήταν η τελική μορφή των Flamekeeper.
Το 2023, ο Eric αντικαταστάθηκε στο μπάσο από τον Ιταλό μουσικό Davide Benincaso.
Κατά τη διάρκεια μιας από τις πρόβες που σχεδιάστηκαν για να του δοθεί η δυνατότητα να προσαρμοστεί στο ρεπερτόριό μας, αποφάσισα ξαφνικά να εκφράσω την επιθυμία μου να είμαι απλώς τραγουδιστής και να αποφύγω το να παίζω κιθάρα.
Η αλλαγή ενέργειας που προήλθε από την ανεξάρτητη κίνησή μου και οι μπασογραμμές να αποκτούν πολύ περισσότερο χώρο καθώς ο Davide προσπαθούσε να καλύψει αυτήν την απουσιάζουσα κιθάρα, μας έκαναν όλους πραγματικά ενθουσιασμένους και ήταν εύκολο να καταλάβουμε ότι αυτή ήταν η κατεύθυνση προς ακολουθήσουμε.
Επίσης, αν υπάρχει ένας μουσικός σε αυτόν τον πλανήτη που αξίζει να είναι αυτόνομος κιθαρίστας, αυτός είναι ο Filipe. Ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιον να παίζει σαν αυτόν και αναμφισβήτητα είναι ο αγαπημένος μου κιθαρίστας.
Ναι, είναι τόσο καλός.
Μέχρι τη σημερινή ημέρα, δεν έχουμε ακόμα πραγματοποιήσει ζωντανή εμφάνιση με αυτή τη σύνθεση, αλλά έχουμε καταγράψει ένα μουσικό βίντεο για το τραγούδι “Flamekeeper” και πιστεύουμε ότι είναι μια αληθινή απεικόνιση του τι να περιμένετε από τους νέους Flamekeeper.
Κάθε ένα από τα τραγούδια μου σχεδιάζεται να είναι μια χορωδιακή εμπειρία όπου το κοινό τραγουδάει μαζί με τη μπάντα στους χορούς και νιώθω ότι το να είμαι μόνο τραγουδιστής θα επιτρέψει επιτέλους σε αυτήν τη δυναμική να λάμψει.
– Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μερικές αξέχαστες στιγμές ή στιγμιότυπα από το ταξίδι σας ως μπάντα μέχρι στιγμής;
Marco S.: Πολλές από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις σχετίζονται με την πατρίδα μου, τη Ρώμη.
Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι όταν παίξαμε εκεί τον Οκτώβριο του 2022.
Ο Axel και ο Filipe μένανε στο σπίτι της μητέρας μου και γνώρισαν τους παλιούς μου φίλους και την οικογένειά μου.
Είδαν τη γειτονιά όπου μεγάλωσα, έφαγαν στα ίδια μέρη όπου εγώ συνήθιζα να τρώω και θαύμαζαν τα ίδια μνημεία που εγώ συνήθιζα να θαυμάζω.
Όταν είσαι μετανάστης, μπορείς να λες στους ανθρώπους για εσένα, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με το να τους το δείχνεις.
Σε εκείνη την περίσταση, νόμιζα ότι οι συνοδοιπόροι μου είχαν επιτέλους δει μέσα μου.
Μια ακόμα αγαπημένη ανάμνηση είναι από τον Μάρτιο του 2023, όταν εγώ και ο Axel πήγαμε στη Ρώμη για να ηχογραφήσουμε τα τύμπανα για το άλμπουμ “Flamekeeper”.
Αυτή η ηχογράφηση ξεκίνησε επίσημα το στάδιο παραγωγής του άλμπουμ και έβαλε τέλος στο στάδιο της σύνθεσης, το οποίο ήμουν πολύ χαρούμενος που τελείωσε καθώς κράτησε περισσότερο από τρία χρόνια.
Συνεργάστηκα στην ηχογράφηση στο Snakes Studio με έναν από τους πιο κοντινούς μου φίλους και επαγγελματία ηχολήπτη, τον Guglielmo Nodari, ο οποίος λίγους μήνες αργότερα θα ήταν συμπαραγωγός των φωνητικών για το άλμπουμ και περάσαμε, όπως πάντα, πολύ ωραία δουλεύοντας μαζί.
Στο τέλος της ίδιας εβδομάδας, συγκέντρωσα όσους περισσότερους φίλους μου από τη Ρώμη μπορούσα για να καταγράψουμε gang vocals και χορωδίες για μερικά από τα τραγούδια και την ίδια ημέρα γιορτάσαμε και τα γενέθλιά μου.
Μπορώ με δυσκολία να ζητήσω καλύτερο πάρτι.
Λίγο αργότερα, κατέγραψα ακόμα και τα φωνητικά της μητέρας μου και της αδελφής μου, ενώ μερικοί κοντινοί φίλοι έστειλαν τις ηχογραφήσεις τους για τα gang vocals από το Μιλάνο.
Μόλις γύρισα στη Στοκχόλμη, επανέλαβα ολόκληρη τη διαδικασία με όλους τους τοπικούς καλύτερους φίλους μου και τα μέλη της μπάντας.
Μου αρέσει η ιδέα ότι αυτές οι ηχογραφήσεις θα είναι ακόμα εκεί όταν ο καθένας μας θα έχει φύγει από καιρό και ότι δημιούργησα ένα γέφυρα μεταξύ του μέρους που προέρχομαι και του μέρους που ζω.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν σε διάφορα μέρη του κόσμου είναι μέρος ενός κάτι που υπερβαίνει τα γεωγραφικά όρια.
– Τι μπορούν να περιμένουν οι θαυμαστές από τους FLAMEKEEPER όσον αφορά τις μελλοντικές κυκλοφορίες ή επερχόμενα έργα;
Marco S.: Κατ’ αρχάς και πάνω απ’ όλα, θέλουμε να φέρουμε το νέο άλμπουμ στη σκηνή όσο περισσότερο μπορούμε.
Ήδη έχω πολλούς νέους τίτλους και μουσικές ιδέες αποθηκευμένες στο τηλέφωνό μου, που απλά περιμένουν να γίνουν τραγούδια, αλλά η δημιουργικότητά μου είναι ακόμα σε φάση λήψης.
Αυτή τη στιγμή συλλέγω ό,τι το σύμπαν μου πετά και θα συνεχίσω να το κάνω ιδιαίτερα καθώς θα παρουσιάζω αυτό το ομώνυμο άλμπουμ στον κόσμο.
Το αποτέλεσμα αυτής της αλληλεπίδρασης πιθανότατα θα είναι μία από τις μεγαλύτερες πηγές έμπνευσης για το δεύτερο άλμπουμ.
