Είναι μεγάλη τιμή για όλους μας στο metalwar.gr, να φιλοξενούμε τον Nick Christogiannis (Deviser), στην παρθενική για το σταθμό μας συνέντευξη, εγκαινιάζοντας με αυτό τον τρόπο, την καινούργια μας ενότητα.
Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα γιατί όπως θα διαβάσετε, είναι μια συνέντευξη “από καρδιάς” και μοιράζεται πράγματα τόσο για τον ίδιο όσο και για τους Deviser.
1)Πώς αποτιμάς και πώς αισθάνεσαι γι’ αυτά τα 30 σχεδόν χρόνια της
ενασχόλησής σου με τη μουσική;
Nick: Καταρχάς ένα μεγάλο ευχαριστώ για το βήμα που μου δίνει το metalwar.gr, είναι τεράστια τιμή για μένα και νιώθω απλά υπέροχα που
μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας, αλλά και με το κόσμο.
Εύχομαι κάθε επιτυχία στην προσπάθεια αυτή που κάνατε για να μας κρατάτε ενήμερους, για την αγαπημένη μας μουσική!
Θα είμαστε δίπλα σας όπως και σε κάθε προσπάθεια που γίνεται για την σκηνή μας.
Στην ερώτηση μας τώρα είμαι ακριβώς 30 χρόνια μέλος των Deviser μπήκα 2-3 μήνες πριν το live με τους Ancient Rites & Rotting Christ τον Μάιο του 1993 στο rock club “Αγκάθι” μια πραγματικά ιστορική στιγμή και το πρώτο Black metal live στην χώρα μας με μπάντα του εξωτερικού. Θα έλεγα πως τότε ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο του extreme ήχου στην χώρα μας και απλά είμαι χαρούμενος που μπόρεσα να συμμετέχω σε όλο αυτό με την μπάντα μου.
Η ενασχόληση μου όμως με την μουσική ξεκινάει από τα 5 μου μόλις χρόνια.
Έπαιζα πιάνο η μάλλον προσπαθούσα για αυτό αφού ο πατέρας μου ήταν μουσικός – drummer ο οποίος είχε ένα ροκ συγκρότημα την δεκαετία των 70s έτσι με έβαλε στην μουσική από μικρή ηλικία αλλά και βρήκα έτοιμη μια τεράστια ροκ δισκογραφία σε βινύλια, έμαθα σημαντικές μπάντες από νεαρή ηλικία και είχα ακούσματα που αλλιώς δεν θα ανακάλυπτα ποτέ η θα ανακάλυπτα πολύ αργότερα .
Του οφείλω πραγματικά πολλά στην μουσική μου διαμόρφωση!
Μέχρι τα 14 πήγα ωδείο και μεγάλωσα με ακούσματα όπως το the Dark side of the moon των Pink Floyd αφού τα ακούσματα αυτά στο πατρικό μου ήταν σύνηθες, είχα φτάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο να γράφω και να διαβάζω μουσική στα πλήκτρα αλλά οι κανόνες και το αποστειρωμένο περιβάλλον με κούρασαν και έτσι αργότερα τα παράτησα και μπήκα στο metal.
Έψαχνα την δικιά μου ελευθερία στην μουσική χωρίς κανόνες και πρέπει και το metal μου έδινε την ελευθερία αυτή που έψαχνα αγωνιωδώς για να εκφραστώ.
Πήρα την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα στα 12, μια fender Stratocaster του 1979 μεταχειρισμένη, γιατί τότε χρήματα δεν υπήρχαν για καινούργια, από ένα μαγαζί στα Εξάρχεια θυμάμαι, όποτε και άρχιζα να χαράζω το δικό μου δρόμο, να ψάχνομαι με την μουσική να αγοράζω βινύλια μανιωδώς, να ανταλλάσσω κασέτες, να διαβάζω γενικότερα, να ανακαλύπτω συνεχώς και γενικότερα να ψάχνομαι..
Το πρώτο μου βινύλιο που με έβαλε στο metal ήταν το The number of the Beast των Maiden.
Ανατρίχιασα στο άκουσμα του Eddie και τον αριθμό του κτήνους και είπα μέσα μου τέλος αυτό, θέλω να παίξω.
Το είχα αγοράσει με το χαρτζιλίκι μου, από ένα δισκάδικο της Πατησίων κάπου το 1988 και ένιωσα πως κέρδισα τον πρώτο λαχνό του λαχείου, ακόμα τον φυλάω σαν ότι πιο πολύτιμο έχω, ήταν ο δίσκος που όλα ξεκίνησαν για μένα, τουλάχιστον..
Την πρώτη μου σχολική μπάντα την έκανα αργότερα στα 14 τους Darkview, παίζαμε διασκευές και είχαμε 5-6 δικά μας κομμάτια σε thrash στυλ, με κάποια μελωδικά στοιχεία.
Παίξαμε 5-6 live σε σχολικούς χώρους, καταλήψεις κτλ και έτσι σιγά σιγά όλο και ψηνόμουν στην μουσική!
Τα Σκ δεν ακολουθούσαμε τις παρέες μας, παίζαμε για ώρες μουσική σε ένα υπόγειο προβάδικο στο Γαλάτσι, το vitraux (σήμερα δεν υπάρχει δυστυχώς), αυτή ήταν η πραγματική διασκέδαση για μας, να παίζουμε μουσική και να δημιουργούμε!
Εγώ σαν αυτοδίδακτος στην κιθάρα, με βοήθησε πολύ που ήξερα να διαβάζω και να γράφω νότες και μαζί με τους φίλους μου, φάγαμε ατέλειωτες ώρες κιθαριστικές και έτσι εξελισσόμουν συνεχώς, με
πάθος και αγάπη κατάφερα να προχωρήσω βήμα-βήμα..
Γενικότερα τα 41 χρόνια μου ενασχόλησης με την μουσική, ήταν ένα μαγευτικό ταξίδι γεμάτο συγκινήσεις και συναισθήματα, δεν θα άλλαζα με τίποτα όλη αυτή την διαδρομή της ζωής μου, μπορεί να έκανα λάθη και να έδωσα πολύ παραπάνω από το χρόνο μου στην μουσική, βάζοντας στην άκρη πολλά εξίσου σημαντικά πράγματα, αλλά κατάλαβα πως αυτό δίνει στην ζωή μου πραγματικά νόημα και αξία και δεν μετανιώνω για τίποτα.
Σήμερα στα 46 μου χρόνια, νιώθω πως είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και χωρίς αυτό δεν θα έχω λόγο ύπαρξης.
2)Τί θα άλλαζες κρίνοντας από τις εμπειρίες που έχεις αποκομίσει όλα
αυτά τα χρόνια;
Nick: Σίγουρα έχω κάνει αρκετά λάθη και εγώ αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, στο να χειριστούμε καταστάσεις πχ την περίοδο του Unspeakable Cults, θυμάμαι χαρακτηριστικά δεχτήκαμε προσφορές από πολλές εταιρίες, ακόμα και μια ευρωπαϊκή περιοδεία από τους Dark funeral, όπου μας κάλεσαν επίσημα να συμμετέχουμε μαζί τους, αλλά η τότε η δισκογραφική μας εταιρία μας το αρνήθηκε, λέγοντας μας ότι πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι στο επόμενο άλμπουμ και να μπούμε στο στούντιο άμεσα. Αν δεν το κάναμε θα έσπαγε το συμβόλαιο, στην ουσία δεχτήκαμε ένα ωμό εκβιασμό.
θεωρώ πως αν είμασταν πιο ώριμοι και έμπειροι τότε, όλα θα ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα για τους Deviser, αλλά το νεαρό της ηλικίας μας και η απειρία μας, έφερε σε αδιέξοδο στις αποφάσεις που πάρθηκαν..
Δεν μετανιώνω κάτι βέβαια, σημασία έχει να μαθαίνεις από τα λάθη σου, να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος να μην πατάς τους γύρω σου, να ζεις το σήμερα και κάθε στιγμή στο 100% απλά γιατί το αύριο δεν το γνωρίζεις και το παρελθόν δεν μπορείς να το αλλάξεις..
3)Πώς κρίνεις τη σημερινή εποχή που πρέπει να είσαι ενεργός στα
social media και η περισσότερη δουλειά στο promotion γίνεται μέσω
αυτών;
Nick: Ζούμε σε μια ψηφιακή εποχή και πρέπει να προσαρμοστούμε ανάλογα.
Προσωπικά είμαι υπέρ της Τεχνολογίας αν γίνεται σωστά και φέρνει σωστά αποτελέσματα, στους στόχους που έχεις θέσει.
Σίγουρα μας έχει βοηθήσει, με την άμεση επικοινωνία που μπορούμε να έχουμε και την χρησιμοποιούμε σαν ένα εργαλείο της δουλειάς μας.
Από την άλλη πλευρά δεχόμαστε ένα συνεχή βομβαρδισμό πληροφοριών, όλοι μας καθημερινά που χάνουμε την ουσία, όλα
θέλουν ισορροπία, πρέπει να κρατάς ότι χρειάζεσαι πραγματικά και σε βοηθάει να προχωρήσεις και να απορρίπτεις ότι σε βλάπτει και σε αποπροσανατολίζει..
4)Γιατί τότε η ελληνική σκηνή ήταν συγκριτικά με σήμερα πιο “δεμένη”
και οι μουσικοί από τις υπόλοιπες μπάντες ήταν φίλοι και δεν είχαν το
αίσθημα του ανταγωνισμού τόσο φανερό όσο σήμερα;
Nick: Τότε η σκηνή μας είχε ελάχιστες μπάντες, μετρημένες στα δάχτυλα με κόπο και αγάπη εντελώς αγνά, χωρίς τεχνολογικά μέσα αλλά με μοναδικά εργαλεία, το πάθος και την αγάπη χτίστηκε κάτι μεγαλειώδες, που θα μνημονεύεται για πάντα.
H Ελληνική σκηνή!!
Υπήρχε αγνότητα σε ότι κάναμε, δεν μας ένοιαζε τίποτα πέρα από την μουσική, ακόμα και αν παίζαμε με δανεικά όργανα!!
Θεωρώ όμως ότι οι μπάντες τις περιόδου αυτής, είναι αγαπημένες και δεμένες μεταξύ τους, έχουν σεβασμό και κατανόηση μεταξύ τους αλλά και ισχυρές φιλίες.
Έχουν ψηθεί και ωριμάσει στην διαδρομή αυτή και δεν κοιτάνε κάτι με κακό σκοπό.
Πιστεύω πως αυτό πιθανόν να συμβαίνει, στις νεότερες μπάντες κατά την γνώμη μου που ακόμα ψάχνονται να διαμορφώσουν το μουσικό τους χαρακτήρα, σε μια εποχή που όλα τρέχουν τόσο γρήγορα..
5)Θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος παίρνει από τη ζωή αυτό που
πραγματικά θέλει; Εσύ ως άνθρωπος και ως μουσικός έχεις φτάσει
στο σημείο που θα ήθελες ή έχεις ονειρευτεί;
Nick: Ο άνθρωπος από την φύση του είναι ένα αχάριστο ον, νομίζω όμως πως έχω ακόμα πολλά να μάθω στην μουσική και προσπαθώ να είμαι αχάριστος μόνο στο μουσικό τομέα στην ζωή μου..
Θεωρώ πως έχουμε ακόμα πράγματα να δώσουμε με τους Deviser.
Είμαι σίγουρα υπερήφανος για το Unspeakable Cults και το Evil summons Evil αλλά δεν φτάνει αυτό, νομίζω πως τώρα ξεκινάμε πάλι όλοι μαζί και σαν ομάδα μπορούμε να δώσουμε ακόμα περισσότερα, στον κόσμο μας αλλά και να ταράξουμε τα νερά, στην παγκόσμια μεταλλική κοινότητα, με ένα follow up άλμπουμ που θα έρθει για να μείνει..
6)Υπάρχει κάποιος μουσικός ή συγκρότημα πού έχεις ζηλέψει την
καριέρα του;
Nick: Δεν θα έλεγα ζηλέψει, αλλά θαυμάζω διότι δεν θα ήθελα πχ να ήμουν στην θέση του του Σάκη και του Θέμη, σε ένα αεροδρόμιο 220 μέρες το χρόνο, περιμένοντας την επόμενη ανταπόκριση και να γίνεται το δεύτερο σπίτι μου, η σε ένα tour bus για 40-45 μέρες σε μια μεγάλη περιοδεία.
Το έζησα περίπου για 27 μέρες και έφτασα στα όρια μου. Θεωρώ ότι δεν είναι για όλους η ζωή στο δρόμο .
Προτιμώ τα φεστιβάλ η τα μικρότερα tour.
Θαυμάζω όμως τα παιδιά, που δώσανε την ψυχή τους και την δίνουν για την μουσική.
Μας γεμίζουν υπερηφάνεια, αλλά και το σημαντικότερο ανοίξανε τους δρόμους για όλους εμάς τους υπόλοιπους, φέρνοντας την Ελληνική metal σκηνή στην κορυφή του κόσμου.
7) Υπάρχει κάποιο album άλλου καλλιτέχνη- άλλης μπάντας που θα
ήθελες να έχεις γράψει εσύ;
Nick: Δεν θα έλεγα να γράψω εγώ, διότι έτσι θα χάνονταν όλη η μαγεία. Θα σου πω όμως 5 άλμπουμ που αγαπώ υπερβολικά και τα έχω στην κορυφή :
Slayer -Reign in Blood
Iron maiden -The number of the beast
Bathory – Under the sign of the Black mark
Rotting Christ -Thy mighty contract
Ozzy -Bark at the moon
8) Πιστεύεις ότι μια πολύ καλή δουλειά όπως το “Evil Summons Evil”,
μπορεί να φέρει πίσω τον πυρήνα των φίλων της μπάντας ή ακόμα και
να δημιουργήσει έναν νέο;
Nick: Το “Evil summons Evil” ξύπνησε τις μνήμες των παλαιών μας φίλων. Εννοώ την περίοδο του Unspeakable Cults, αλλά και έφερε νέους φίλους δίπλα στην μπάντα.
Αυτό το είδαμε από τα μηνύματα που λάβαμε εγώ και ο Μάνθος, από όλο το κόσμο και πραγματικά μας κάνει πολύ χαρούμενους .
Ήταν τεράστια η επιτυχία ιδιαίτερα στην Αμερική, το οποίο ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεων προέρχεται από εκεί και θεωρώ πολύ σημαντικό, να έχουμε μια βάση και ένα οργανωμένο κοινό στην μεγαλύτερη αγορά του κόσμου!
Σίγουρα αυτό θα φέρει νέα δεδομένα στους Deviser, αλλά έχει ανεβάσει και τις απαιτήσεις από εμάς τους ίδιους, να κάνουμε το επόμενο βήμα και να προσπαθήσουμε ακόμα πιο πολύ σε όλους τους τομείς .
9) Υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα για το νέο album;
Nick: Την περίοδο που παραδώσαμε το Evil summons Evil προς κοπή στο εργοστάσιο και ηρεμήσαμε από όλο αυτό, ξεκινήσαμε αμέσως, χωρίς ούτε μια μέρα off να συνθέτουμε το επόμενο άλμπουμ.
Αυτό έγινε διότι πρώτον, βρισκόμασταν σε καταπληκτική φόρμα συνθετικά και παιχτικά και δεύτερον δεν θέλαμε να υπάρχει
καθυστέρηση για το επόμενο άλμπουμ.
Δεν είχαμε καμία πίεση από την δισκογραφική μας εταιρία, το πως θα δουλέψουμε, εμείς αποφασίσαμε το πως θα κινηθούμε, εξάλλου γνωρίζουν πως είμαστε εργασιομανείς και τελειομανείς σε ότι κάνουμε και το πλάνο και όλες τις λεπτομέρειες θα τις συζητήσουμε αναλυτικά αυτό το φθινόπωρο, έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε το καλύτερο δυνατό στο επόμενο άλμπουμ .
Τέλη του Απρίλη ξεκινήσαμε την προπαραγωγή του νέου άλμπουμ, στο soundabuseproductions με παραγωγό μας και πάλι τον ταλαντούχο Psychon από τους SepticFlesh.
Ήδη έχουμε έτοιμο, ένα μεγάλο ποσοστό προπαραγωγής και δουλεύουμε καθημερινά πάνω σε αυτό .
Χοντρικά υπολογίζω στις αρχές του 2025, να έχουμε έτοιμο το νέο άλμπουμ και να κυκλοφορήσει μετέπειτα στο δεύτερο εξάμηνο του έτους .
10) Θα υπάρξει συνέχεια του “Evil Summons Evil” ή υπάρχει
διαφορετική μουσική και συνθετική προσέγγιση;
Nick: Θεωρώ πως θα είναι η φυσική συνέχεια του Evil summons Evil, χωρίς όμως να αντιγράφουμε τους εαυτούς μας, ούτε όμως να ακολουθούμε την ίδια συνταγή.
Μια διαφορετική προσέγγιση, συνθετικά πολύ πιο ώριμη, αλλά και με μια πιο σύγχρονη αισθητική..
Ήδη στα κομμάτια της προπαραγωγής που ακούω με το Μάνθο, δηλώνουμε πραγματικά ενθουσιασμένοι.
Πιστεύω πως αυτήν την φορά κάναμε το επόμενο βήμα, τουλάχιστον συνθετικά και θα φέρουμε την μπάντα ένα level ακόμα πιο πάνω.
Σαν μπάντα δεν σταματήσαμε να δουλεύουμε ούτε μια μέρα και αυτό θα φανεί και στο νέο άλμπουμ που έρχεται!!
Οι Κιθάρες πρωταγωνιστούν με διαφορετικό κούρδισμα αυτή την φορά, με πιο βαρύ και ογκώδες ήχο και υπάρχει το σκοτεινό πέπλο με τα πλήκτρα, πιο διακριτικό χωρίς όμως να κουράζει.
Πιο πολλά έξυπνα γρήγορα σημεία, αλλά και μελωδίες με αργά σημεία που ριζώνουν βαθιά μέσα σου.
Θα είναι ένα ακόμα άλμπουμ Deviser, γεμάτο συναισθήματα και διάχυτο σκοτάδι παντού, δεν θα κάνουμε εκπτώσεις στην ποιότητα της μπάντας, ούτε θα βγάλουμε κάτι για να βγει, αυτό έχουμε θέσει σαν στόχο με το Μάνθο και πιστεύω ότι θα καταφέρουμε.
Θα δώσουμε κάτι το οποίο θα αγαπηθεί και θα γίνει ένα κομμάτι δικό μας αλλά και του κόσμου μας..
11) Πώς συνθέτουν και πώς ηχογραφούν οι Deviser; Υπάρχει στενή
επαφή μεταξύ των μελών κατά τη διάρκεια της δημιουργίας;
Nick: Την περίοδο του Evil summons Evil, λόγω της καραντίνας δουλεύαμε, πολύ μέσω τεχνολογίας με το Μάνθο, έστελνα όλες τις ιδέες μου, ο Μάνθος το ίδιο κτλ ακόμα προβάραμε και μαζί προσπαθώντας να μην χάσουμε χρόνο και να είμαστε έτοιμοι 100%.
Πλέον λειτουργούμε πιο πολύ ομαδικά, οι 3 μας δηλαδή εγώ ο Μάνθος και ο Βαγγέλης, το νέο μέλος της μπάντας.
Ο καθένας έχει μια ξεχωριστή και εξειδικευμένη δουλειά και πλέον δείχνει πως δουλεύει πολύ πιο ολοκληρωμένα η συνταγή αυτή, ως προς την σύνθεση των νέων κομματιών .
Πιο ομαδικά με πάθος και αγάπη σε ότι κάνουμε και δείχνει πως λειτουργεί άψογα προς το παρόν ..
Αυτή θα είναι και η συνταγή, που θα χρησιμοποιήσουμε στο επόμενο μας άλμπουμ .
12) Πιστεύω όπως και η πλειονότητα του κόσμου, ότι το “Unspeakable
Cults” είναι ένα album μνημείο για την ελληνική και όχι μόνο στην metal σκηνή.
Νομίζω επίσης ότι ήταν και η κορυφαία στιγμή για τους Deviser. Τί
δε λειτούργησε όπως έπρεπε, ώστε να πατήσετε πάνω σε αυτό και να
απογειώσετε την μπάντα;
Nick: Σίγουρα το Unspeakable Cults ήταν μια τεράστια επιτυχία για εμάς, κανένας δεν περίμενε τόσο μεγάλη απήχηση σε παγκόσμια κλίμακα.
Για πολύ καιρό έμεινε ψηλά στις θέσεις των charts, τεράστια επιτυχία στο ράδιο (ΟΛΛΑΝΔΙΑ, Γαλλία κτλ σε clubs του εξωτερικού κτλ και οι πωλήσεις ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, αφού μόνο το πρώτο εξάμηνο ξεπέρασε τις 27.000 πωλήσεις.
Ακόμα και σήμερα που κυκλοφορεί σε πολλά editions, κάνει απανωτά sold out σχεδόν 30 χρόνια μετά.
Τώρα το τι έφταιξε, είμασταν εμείς οι ίδιοι τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε εκείνη την περίοδο, με τα μέλη και καταστάσεις όπως ναρκωτικά, παραβατικές συμπεριφορές, προβλήματα υγείας, ασυνεννοησία μεταξύ μας, ακόμα και έντονους τσακωμούς, θεωρώ πως όλα αυτά φτάνουν για να φέρουν το χάος και να βάλουν την μπάντα στο πάγο, όπως και έγινε..
13)Υπάρχει στον ορίζοντα σκέψη για συναυλίες;
Nick: Στόχος μας είναι αυτός ξεκάθαρα, να γίνουν live επιλεκτικά και σεβόμενοι πάντα τον κόσμο μας, να αποδώσουμε τα μέγιστα στην σκηνή, με το αντίστοιχο show που μπορούμε να προσφέρουμε.
Δουλεύουμε για αυτό έτσι ώστε το χειμώνα, να δώσουμε κάποιες επιλεκτικές εμφανίσεις, σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη και αργότερα στην κεντρική Ευρώπη.
14) Εκτός από μουσικός, είσαι και ακροατής. Υπάρχει κάποιο
συγκρότημα πού σου έχει κάνει εντύπωση και ακούς τελευταία;
Nick: Μεγάλη εντύπωση μου κάνανε οι Euphrosyne, μια νέα Black-doom μπάντα με γυναικεία φωνητικά, που πραγματικά με καθήλωσε, τους έμαθα από τον Psychon, που έκανε την παραγωγή και θεωρώ πως θα κάνουν το μεγάλο βήμα σύντομα..
Χαίρομαι πραγματικά για αυτό και ελπίζω να υπάρχουν αντίστοιχες προσπάθειες στην σκηνή μας, γενικότερα όμως στον ελεύθερο χρόνο μου ακούω πιο κλασσικά πράγματα, όπως Maiden, Ozzy, slayer κ.τ.λ. με γεμίζουν συναισθήματα και εικόνες, αυτές οι μπάντες που μεγάλωσα μαζί τους και πάντα βρίσκονται στο playlist μου..
15) Ποιο album σε έκανε να γίνεις μουσικός και ποιόν μουσικό είχες ως
πρότυπο.
Nick: Το the Number of the Beast των Maiden με έβαλε στο χώρο του metal.
Ήταν το πρώτο μου βινύλιο και το άλμπουμ που έβαλε στο metal.
Τώρα σαν πρότυπο μουσικού και κιθαρίστα, έχω το Jeff Hanemmann- R.I.P (SLAYER), έναν καταπληκτικό συνθέτη, ήρεμο και ταπεινό άνθρωπο αλλά και μοναδικό, σε ότι έκανε στην ηλεκτρική κιθάρα..
Ο Jeff ήταν ένας από τους λόγους που έπιασα την ηλεκτρική κιθάρα ξεκάθαρα.
16) Το “Evil Summons Evil” έχει δεχθεί διθυραμβικές κριτικές από ολόκληρο τον κόσμο.
Πώς γίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλο κενό
ανάμεσα στις κυκλοφορίες σας και να μπορέσεις να κρατήσεις τη
βάση του feeling της μπάντας, χωρίς να αντιγράψεις τον εαυτό σου,
αλλά και να αποφύγεις κάθε ρίσκο τελείως διαφορετικής προσέγγισης
από το παρελθόν;
Nick: Δουλέψαμε πολύ σκληρά για το άλμπουμ αυτό, εγώ και ο Μάνθος είμασταν αποφασισμένοι για μια επιστροφή που θα συζητηθεί και θα μείνει, αυτός ήταν ο στόχος που είχαμε θέσει και θεωρώ πως τα
καταφέραμε..
Μετά το “Howling Flames” ΕP, βρήκαμε πάλι τα πατήματα μας και τον εαυτό μας συνθετικά, κάναμε βήματα σιγά σιγά και με αρκετή αγάπη, πάθος αλλά και καθημερινή σκληρή δουλειά, θεωρώ πως τελικά δικαιωθήκαμε.
Το Evil summons Evil έχει εξαντληθεί σε μόλις 5 μήνες και δεχτήκαμε διθυραμβικές κριτικές, από τον παγκόσμιο τύπο.
Ήταν μια νέα αρχή για μας, αλλά και η παγκόσμια αναγνώριση, για το τι δυνατότητες έχει η μπάντα και τι μπορούμε να δώσουμε ακόμα.
Στην διαδρομή αυτή, αντιμετωπίσαμε πολλά και σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας.
Ο Μάνθος ήρθε αντιμέτωπος με το θάνατο δυο φορές, μια με ένα σοβαρό τροχαίο που παραλίγο να του κοστίσει την ζωή, αλλά είχε και ακόμα μια μεγάλη περιπέτεια της υγείας του, που μας άφησε περίπου 1 χρόνο σε αδράνεια.
Ξεπεράσαμε τα πάντα, ανασυνταχθήκαμε και ψυχολογικά και είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι για το επόμενο βήμα.
Είμαστε 100% προσηλωμένοι στο στόχο μας τώρα, ώστε να δώσουμε ένα δυνατό follow up άλμπουμ, στο κόσμο μας τα επόμενα δυο χρόνια.
17) Κάτι που θα ήθελες να μας πεις για το τέλος;
Nick: Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω εσένα προσωπικά Σπύρο, για την κουβέντα αυτή που είχαμε, να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου, τα καλύτερα για το metalwar.gr
Να ευχαριστήσω, επίσης το κόσμο μας, που είναι δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια, στις άσχημες και καλές στιγμές μας και να υποσχεθώ ότι σύντομα θα τα πούμε επί σκηνής..
Σας ευχαριστούμε!
The fire 🔥 burning bright !
Spyros Tribos
